شیوع و ریسک فاکتورهای فرسوگی شغلی در پرستاران یکی از بیمارستان های شهر کرمانشاه (۱۳۹۲)

مقدمه: فرسودگی شغلی پرستاران می تواند منجر به افزایش غیبت، کاهش انرژی و افت کیفیت ارائه خدمات توسط آن ها گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع فرسوگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران یکی از بیمارستان های شهر کرمانشاه در سال 1392 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی 189 پرستار شاغل به روش تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه دموگرافیک و maslach burnout inventory (mbi) جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس در سطح معناداری کمتر یا مساوی 05/0 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره فرسودگی شغلی 89/61 بود. 2/39% پرستاران خستگی هیجانی زیاد، 6/37% مسخ شخصیت زیاد و 5/73% کفایت شخصی کم را گزارش کردند. بین خستگی هیجانی با وضعیت استخدامی (015/0p=) و سطح تحصیلات (041/0p=)، بین مسخ شخصیت با وضعیت استخدامی (022/0p=) و شیفت کاری (023/0p=) و همچنین بین احساس کفایت شخصی با سن (010/0p=)، سابقه کار (002/0p=) و شیفت کاری (045/0p=) ارتباط معنادار مشاهده گردید. نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران در حد متوسط رو به بالا قرار داشت. از دلایل آن می توان به بار کاری بالا، محیط کاری ناامن و خسته کننده و استرس زیاد اشاره نمود. با مدیریت صحیح منابع انسانی از قبیل تعیین وظایف و خط مشی ها متناسب با توان پرستاران، رویکردهای جدید جهت تشویق و ایجاد انگیزه و برگزاری کارگاه کنترل استرس، می توان تعهد، احساس مثبت نسبت به کار و احساس کفایت شخصی را در افراد تقویت کرد.